dat de flying blue punten moesten opgevlogen worden
was een welkome bijkomstigheid.
dat er nu twee goede vriendinnen daar wonen,
een goede steek waarop.
en dus vertrok ik, een hectisch gezin achterlatend, naar Beijing.
en hij had gelijk,
en ik geluk.
een open blauwe hemel en een taxichauffeur die geen engels sprak
verwelkomden mij.
de tempel van de hemelse vrede en het bijhorend handwerkwerkclubje,
de karakteristieke koppen en gebakken noedels van de chinezen
charmeerden me.
de stoffenmarkt was in vergelijking met jakarta niets waard,
het aanbod aan freubelmateriaal des te meer de moeite.
mijn drukknopen machine koesterde ik zozeer dat ik ze in mijn handbagage wou meenemen.
(dat ze bijna 5 kilo woog is bijzaak)
maar ze mocht van de chinese luchthavensecuritybitch
bijna niet mee het land uit. rode ogen en een jammerende stem konden niet baten.
maar de schattige chinees van de in-check balie zal ik eeuwig dankbaar zijn,
verpakt in een isomodoos mocht 'ze' in het bagageruim mee van hem
en
ben ik nu de trotse bezitster van een pressionmachine!
drukknopenmachine |
fournituren |
de beste reclame voor een goed bed |
stoffenmarkt |
Ik weet al wat de kids zullen doen tijdens de handwerkweken ;-)
BeantwoordenVerwijderenja hoor, goed geraden!
Verwijderenoohh leuk verhaaltje! blij dat je het plezant vond...
BeantwoordenVerwijderendankjewel, jouw verhaaltjes mogen er ook altijd wezen hoor!
BeantwoordenVerwijderen